TLUG meeting MeMoRanDum!

ตื่นเช้าหน่อย... เพราะบ้านไกล

ที่เป็นเช่นนั้นเพราะต้องเดินทางจากขอนแก่น ในเช้าวันเสาร์ตอนตีห้า เลยต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่กว่า ๆ แต่รู้สึกตื่นเต้นมาก ๆ ที่จะได้ไปร่วมงาน หลังจากรับพี่เทพที่บ้านกลางเมืองแล้ว ก็ออกเดินทาง คุยกันมาตลอดทาง เลยทำให้การเดินทางครั้งนี้ ไม่ง่วงเหงาหาวนอนเลย

ผ่านไป 4 ชั่วโมงกว่า ๆ ย่างเข้าชั่วโมงที่ 5 ...

เข้าสู่ประตู ม.ก. ด้วยอาการไม่เร่งรีบอะไรมากนัก เพราะมาก่อนเวลาเกือบ ๆ สองชั่วโมง แต่ว่า ... พระเจ้า ไหนบอกว่า เด็ก ม.ก. ขี่จักรยานกัน อิอิ ... ภาพที่เห็นคือ รถหลากรุ่น หลายยี่ห้อ จอดเต็มข้างทาง หาที่จอดรถไม่เจอเลยครับผม อาจเป็นไปได้ว่ามาถูกวันงานของเจ้าอื่นด้วย วนอยู่เกือบสามรอบ พร้อมสังเกตยานพาหนะรอบข้าง และที่สุดเราก็เจอเด็ก ม.ก. ขี่จักรยานครับ แต่รู้สึกเขาต้องเสี่ยงชีวิตกันพอสมควร ก็ต้องใช้ทางที่ค่อนข้างแคบร่วมกับรถยนต์ หนะสิครับ ... พูดแล้ว หวาดเสียวแทน ในระหว่างนั้นก็มองหาที่จอดรถ ปรากฏว่า มองไปทางไหนก็ไม่เห็นจะมีที่จอด ถ้าจะว่างก็เขียนบอกว่าสำหรับอาจารย์ บุคลากร ฝ่าฝืนล๊อคล้อ (ใครจะไปกล้าเสี่ยง..อืม) และสุดท้ายก็เหลือบไปเห็นอาคารจอดรถ ตัดสินใจเข้าไปลองดู และก็มีที่จอดรถจนได้ สนนราคาก็ไม่แพง (ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนในโฆษณาไม่มีผิด ... ผมมีที่จอดรถแล้ว ไชโย)

ตึกภาคคอมฯ อลังการจริง ๆ ...

เด็กบ้านนอกอย่างผม เห็นแล้วตะลึง ใต้ภาคมีโต๊ะพร้อมปลั๊กไฟ + Wi-Fi แต่ต้องเป็นนักศึกษา ม.ก. ถึงจะใช้งานได้ เลยอดทดสอบความเร็วอินเตอร์เน็ต แต่น่าจะเร็วไม่ใช่เล่น

เริ่มหิวแล้ว ...

ถึงเวลาสำรวจโรงอาหาร ตอนแรกพยายามหาทางไปโรงอาหารกันเอง แต่ก็เลิกลักไปกันไม่ถูก โชคดีที่ คุณมาร์ค และคุณมะระขับรถผ่านมาพอดี เลยได้โอกาสให้เจ้าถิ่นนำทาง (ไม่อดตายแล้วเรา) ... ถึงโรงอาหาร มีหลายอย่างให้เลือก เดินไปเดินมา ก็ได้ ข้าวคอหมูย่างมาจาน กับน้ำหวานแก้วหนึ่ง กินไปคุยกันไป

เข้าห้องประชุม ....

ห้องที่จะใช้ประชุมกันเป็นห้อง Lecture แอร์เย็นสบาย ๆ (นึกถึงตอนชั่วโมงเรียน นั่งหลังห้อง แอบหลับ อิอิ) เก้าอี้เรียงเป็นระเบียบ ด้านหน้ามีโปรเจคเตอร์ พร้อมฉาก หรูหรามีระดับ นั่งไปสักพัก คนเริ่มทยอยเข้ามาเรื่อย ๆ บางส่วนคุ้นหน้ากันแล้ว อย่างทีม NECTEC ที่มากันอย่างพร้อมเพรียง, อ.มะนาว ที่น้องชายผม (เจ้าดิว) ฝากผมมาสวัสดีด้วย, คุณวีร์ ที่ผมเคยเห็นรูปถ่ายใน Planet TLWG, อ.กิตติ์ ที่อยู่ตึกเดียวกันแต่คนละภาควิชา (อ. อยู่ภาคคอม ส่วนผมอยู่ภาคไฟ) และอีกหลาย ๆ คนที่ผมยังไม่รู้จัก อยากรู้จักทุกคนเลยครับ แต่เวลาไม่อำนวย ... อืม เกือบลืมมีฝรั่งมาด้วย คุณจรูญ อิอิ เขาชื่อ Jeroen ต่างหาก (แซวกันเล่น) เห็นแกเข้ามานั่งฟังด้วย แต่ไม่รู้แกฟังทัน และรู้เรื่องบ้างหรือเปล่า

งานเริ่มแล้ว ....

บรรดาวิทยากรทั้งหลายก็เริ่มบรรยาย เราในฐานะผู้ฟังทีดีก็นั่งฟัง และพยายามคิดตาม ทันบ้างไม่ทันบ้าง เป็นช่วงเวลาที่รู้สึกอบอุ่นในความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ทั้ง ๆ ที่แอร์ก็เย็นนะ อิอิ ตอนท้าย ๆ ก็มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น และข้อเสนอต่าง ๆ ว้า ... เกือบลืม พี่โดม นะนี่ ไม่พูดถึงไม่ได้ พี่โดมพูดได้สนุกมาก พร้อมด้วยสาระดี ๆ หลาย ๆ อย่าง และตอนท้ายประทับใจมาก ตอนที่พี่โดมพูดถึงเรื่องโปรแกรมเมอร์เปิดหมวกของพี่เทพ และร่วมสนับสนุนการทำงานของพี่เทพโดยสนับสนุนค่าเดินทางในการเดินทางมาร่วมงานในครั้งนี้ และผู้ร่วมงานท่านอื่น ๆ ที่ร่วมสนับสนุนด้วย

ปิดงาน.. เสวนานอกรอบ....

พองานปิด แต่ละคนก็เข้าพูดคุยกัน แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ผมเหลือบไปเห็นคุณ Jeroen ยืนนิ่งอยู่ก็เลยลองเข้าไปฟุตฟิตฟอร์ไฟ งู ๆ ปลา ๆ ไปเรื่อย จนแต่ละคนเริ่มแยกย้าย ส่วนกลุ่มผู้จัดก็รวมตัวกันไปทานข้าว ผมไม่ได้อยู่ในกลุ่มแต่ไม่มีที่ไป ขอติดสอยห้อยตามไปด้วย หลังจากทานอาหาร ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

เกือบ.. ไม่มีที่นอน....

หลังจากนั้น พี่เทพก็ทำหน้าที่เป็น Navigator พาเด็กต่างจังหวัดอย่างผมขับรถในกรุงเทพ เพื่อไปยังจุดมุ่งหมายคือ บ้านพักแถวรัชดา เล่นเอาผมเกร็งเหมือนกัน กว่าจะมาถึงหน้าบ้าน ก็รถในกรุงเทพนี่เยอะจริง ๆ ... มองไปในบ้านเหมือนไม่มีคนอยู่ แต่ยังใจชื้น เพราะพี่เทพมีกุญแจบ้าน แต่...อ้าวบ้านล็อคจากข้างใน แต่ทำไมติดต่อคนในบ้านไม่ได้ ยืนด้อม ๆ มอง ๆ อยู่หน้าบ้านอยู่นาน จนสุดท้ายมีคนในบ้านออกมาเปิดประตูให้ ค่อยโล่งอก(มีที่นอนแล้วเรา) เข้าบ้าน จัดแจงอาบน้ำอาบท่า หลังจากนั้นด้วยความเพลีย หลับเป็นตายทั้งคู่ :-) zzZZ