Neutron's Blog : OpenSource - Open my mind.

Saturday, December 16, 2006

จะมีอื่นใดยิ่งใหญ่เท่า ....

พอดีมีคน Forward Mail มา หลายอาทิตย์แล้ว แต่เพิ่งได้เปิดอ่าน เป็นเรื่องที่เขียนโดย ​คุณอรพรรณ​ ​ศรีวิชัย​ ​นักศึกษาปริญญา​เอก มหาวิทยาลัยมหิดล ช่วงนี้สงสัยอารมณ์ศิลปินขึ้น อ่านอะไรก็โดนแฮะ :P

เรื่องมีอยู่ว่า

เช้า​วันหนึ่ง​..​ที่​โรงพยาบาล​...

"ขอ​ให้​ชั้นดูหน้าลูกหน่อย​..​ได้​มั๊ยคะ​"
คุณแม่คน​ใหม่​เอ่ยขึ้น​..

เมื่อห่อผ้าน้อย​ ​ๆ​ ................​อยู่​ใน​อ้อมกอดเธอ​ ​เธอค่อย​ ​ๆ​ ​คลี่ผ้าที่ห่อออก​..
เพื่อมองใบหน้า​เล็ก​ ​ๆ​ ................

กรี๊ดดดด​.....​เธอกรีดร้อง
หมอ​ต้อง​อุ้มเด็ก​..​ออกไปอย่างรวด​เร็ว

**เด็กทารกที่​เกิดมา​...​ไม่​มี​ใบหู​**

และ​แล้ว​....​กาลเวลาพิสูจน์ว่า​.... ​การ​ได้​ยินของเจ้าหนู​..​ไม่​มีปัญหา

ปัญหา​..​มี​เฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอก​ ​คือ​....​ใบหูที่หายไป

หลายครั้ง​..​ที่​เจ้าหนูกลับ​จาก​โรงเรียน​ ​แล้ว​วิ่งมาบอกแม่

เธอรู้ว่า​..​หัวใจลูกปวดร้าวแค่​ไหน​...
เจ้าหนูพูดโพล่งออกมา​..​อย่างน่า​เศร้า
"พวกเด็กตัวโต ..พวกมันล้อผมว่า
..
--ไอ้ตัวประหลาด​--"

จนกระทั่ง​.................. ​เจ้าหนู​เติบโตขึ้น​..​หล่อเหลา​.. ​เป็น​ที่รักของเพื่อน​ ​ๆ​..
เค้ามีพรสวรรค์​ ​ใน​ด้านอักษรศาสตร์​.. ​วรรณคดี​..​และ​ดนตรี​..
เค้าอาจ​ได้​เป็น​หัวหน้าชั้น
...

แต่​เพราะ​เจ้าสิ่ง​นั้น​... ​ทำ​ให้​เค้า​..​ไม่​อยากเจอใคร

"ลูก​ต้อง​พบปะ​กับ​ผู้​คนบ้างนะลูก" ​แม่กล่าว​..​ด้วย​ความ​สงสารลูก

พ่อของเด็กชาย​.. ​ปรึกษา​กับ​หมอประจำ​ครอบครัว
และ​ได้​รับข่าวดี​จาก​หมอว่า​...
"ผม​สามารถ​ปลูกถ่ายใบหู​ได้​ครับ​ ​ถ้า​มี​ผู้​บริจาค​..​แต่​ใครล่ะ​..
จะ​เสียสละ​ใบหู​..​เพื่อเด็กน้อยคนนี้​" ​คุณหมอกล่าว

จนกระทั่ง​ ................. 2 ปีผ่านไป​ ​พ่อบอก​กับ​ลูกชาย​..
"ลูกเตรียมตัวไปโรงพยาบาลนะ​ ​พ่อ​กับ​แม่​..​หาคนบริจาคใบหู

ที่ลูก​ต้อง​การ​ได้​แล้ว​...
แต่นี่​เป็น​ความ​ลับ"

​การผ่าตัด​..​สำ​เร็จ​ด้วย​ดี​ ​และ​แล้ว​...​คนคน​ใหม่​ก็​เกิดขึ้น​..

....เค้ากลาย​เป็น​..​ผู้​มีพรสวรรค์​...
เป็น​อัจฉริยะ​ใน​โรงเรียน​...​ใน​วิทยาลัย​
จน​เป็น​ที่กล่าวขาน​กัน​..​รุ่นต่อรุ่น

ต่อมา​ได้​แต่งงาน​... ​และ​ทำ​งาน​.. ​เป็น​ข้าราชการ​ใน​สถานทูต

วันหนึ่ง​.. ​ชายหนุ่มถาม​ผู้​เป็น​พ่อว่า​.

"พ่อครับ​.. ​ใคร​เป็น​คนมอบใบหู​ให้​ผมมา​ ​ใครช่าง​ให้​ผม​ได้​มากมาย​..
แต่ผม​ไม่​เคยทำ​อะ​ไร​.. ​เพื่อเค้า​ได้​เลยสักนิด"

"พ่อ​ไม่​เชื่อว่า​.. ​ลูก​จะ​ตอบแทนเค้า​ได้​หมดหรอก​.
เรื่องนี้​.................​เป็น​ความ​ลับ​ ​เราตกลง​กัน​แล้ว"​
พ่อตอบ​..

หลายปีผ่านไป​....
มัน​ยัง​คง​เป็น​ความ​ลับ

และ​แล้ว​..​วันนึง​..​วันที่มืดมิดที่สุด​.. ​ผ่าน​เข้า​มา​..​ใน​ชีวิตของลูกชาย

​แม่​เค้า​ได้​เสียชีวิตลง​.

เค้ายืนข้าง​ ​ๆ​ ​พ่อ​... ​ใกล้​หีบศพของแม่

พ่อเรียกเค้า​..
"มานี่สิลูก​..​มานั่ง​ใกล้​ ​ๆ​ ​นี่​"
พ่อลูบผมแม่อย่างช้า​ ​ๆ​..​และ​นุ่มนวล​

ผมสีน้ำ​ตาลแดง​..​ถูกเสยขึ้น​ ​จนมองเห็นใบหน้า​..
ที่มองดู​เหมือนคนนอนหลับ​

...และ​แล้ว​.. ​สิ่งที่ทำ​ให้​ลูกชาย​..​ถึง​กับ​ต้องตะลึง​..
...ใบหูของแม่​...​หายไป​!..

แม่​ไม่​มี​ใบหู​...
"นี่​เป็น​คำ​ตอบ​.. ​ที่ลูกอยากรู้มาตลอดชีวิต"..
​พ่อกระซิบผ่านลูกชาย

"แม่บอกพ่อว่า​..​เธอดี​ใจ​................. ​ที่​ได้​ทำ​อย่างนี้​..​ตั้งแต่วันผ่าตัด​..

แม่​ไม่​เคยตัดผมอีกเลย​..
ไม่​มี​ใคร​..​มองเห็นว่า​.. ​เธอ​ไม่​สวยจริงมั๊ย ?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
จงจำ​ไว้​..

~สิ่งมีค่า​.................​ที่​แท้จริง~
ไม่​ได้​อยู่​ที่​..​การมองเห็น​.. ​หากแต่​อยู่​ที่​..
~สิ่งที่​เรา​..​มอง​ไม่​เห็น~
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

~ความ​รัก​..​ที่​แท้จริง~
ไม่​ได้​อยู่​ที่​.. ​เรา​ได้​ทำ​อะ​ไร​.. ​แล้ว​มีคน​..​รับรู้​..
หากแต่​อยู่​ที่​.. ​สิ่งที่​เรา​..​กระทำ​..​แล้ว​ไม่​มี​ใคร​..​รับรู้ ..

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

~ความ​รัก~
บางครั้ง​.. ​ไม่​จำ​เป็น​.. ​ต้อง​พูดพร่ำ​เพรื่อ​..
หากแต่​อยู่​ที่​....​การกระทำ​. ​ซึ่ง​เรา​..​อาจรับรู้​..
เพียงแค่​..​ฝ่ายเดียว​..

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

อ่านจบ​แล้ว​..​ใช้​สมอง​..​ตรึกตรองสักนิด​..
ถ้า​พรุ่งนี้​..​เราตายไป​..
บริษัท​..
สามารถ​หาคนมา​แทนเรา​ได้
ภาย​ใน​ไม่​กี่วัน​..

แต่ครอบครัวเรา​..
ต้อง​สูญเสีย​..
และ​คิด​ถึง​เรา​..​ไปตลอด

เรา​ได้​ใช้​ชีวิต​..​กับ​การทำ​งาน
มากกว่าครอบครัว​..​หรือ​เปล่า ?

ถ้า​มากกว่า​...
ก็​เป็น​การลงทุน​..
ที่​ไม่​ฉลาดเลยจริง​ ​ๆ​..

อ่านจบแล้ว คิดถึงคุณพ่อ คุณแม่ จับใจเลยครับ ปีใหม่นี้ ใครชวนไปไหน ผมไม่ไป ผมจะกลับไปหาท่าน :)

0 Comments:

Post a Comment

<< Home